Harbiyeli olma ruhunun mezuniyetle veya emeklilik ile sona ermediğini; devletimizin maddi kaynakları ve ailerimizden aldığımız manevi güçle,canımızı hiç bilip
Türkiyem için seve seve can vermeye and içmiş ve bu uğurda görev yapmış 1975 li Harbiyelilerin 50 nci yıl
dönümünde inanılmaz ve anlatılmaz ruh halimizle bu kez eşlerimizle birlikte yaşamış olduk!
53 yıl önce Harbiyede dinlenme saatlerinde dolaşabildiğimiz sadece gökyüzünün aydınlığını görebildiğimiz gizemli iç bahçeyi,
o zamanlar içimde yaşadığım aşkı; mektuplara döktüğüm,kısımda (dersanede) akşam etüdlerinde gizliden gizliye şiirler yazdığım,
Harbiye yüzme havuzunda yapılan yüzme yarışmalarıma katıldığında, su üstünde kulaçlarımda uçtuğum
Gülayıma; bu kez 50 yıl sonra olsa da Harbiyelinin yaşam alanlarında beraber nefes almanın bahtiyarlığını yaşadım.
Hani derler ya anlatılmaz yaşanır !
İşte o duyguları bu kez 50(53) yıl sonra tazelemek ..Ve hep Gülay'a göstermek ve anlatmak istediğim Harbiyenin o kutsal ve insanı tetikte tutan ruhunu hissettirebilmek ve yaşatmak...
Doğal olarak yıllardır göremediğim kader birliği yaptığımız arkadaşlarımız ile ve eşlerini görmek,sarılmak ve karşılıklı bu coşkuyu paylaşmak.
gözlerine bakınca kişiye güvenç ,duruşu ile "Türkiyem yıkılmaz" diyebileceğim, göğsümü kabartacak öz güvenleri, bizleri onurlandırdı,gururlandırdı.
Harbiyelileri; Atatürk'ümüzün mezun olduğu ruh ve coşkuyla yetiştireneceğinizden hiç kuşkumuzun olmadığını görmekten çok memnun olduk..
Aramızda olmayan Türkiyem için kanlarını seve seve döküp şehitlik mertebesine ulaşan 7 kardeşimiz ile aramızdan ayrılan 83 kardeşimize rahmet; hasta olan kardeşlerimize şifa,
Türkiyem Aşkı ile iyilik peşinde koşma yolunda sağlıklı soluklar diliyorum!
Ne Mutlu Atatürk'ümün mezun olduğu Harbiyemi;komutan ve Harbiyelileriyle ;
50 yıl önceki aynı ruh ve azimle ve Türkiyemin bekası için daha da ileri götürecekleri inancıyla gururluyum ve
Nice on yılları coşkulu ruh ile kutlamak dileğiyle.
Mehmet YÜCEBİLGİÇ
E.P.Kurmay.Kd.Albay
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder