Yoğun yaşanmış otuz beş yıllık meslek yaşamımdan…
Emeklilik denen yeni yaşam sürecine…
Geçmişin gelecek günleri etkisi altına alma gayretkeşlikleri…
Ruhumun bocalamasına, bedenimin sendelemesinin eşlik etme halleri…
Bulanıklığın kısa zamanda durulması…
Yeni düşünce ve felsefemin oluşturulmasını anlamlı kılan…
Onun duru elleri…
Ve yönlendirmeleri…
Omzumda ki… Sevgili eşimin elleri…
İşte bu yoğun düşünceler sarmalında içimin sesini “Beni Arıyorum” şiirimde dillendirdim…
Mehmet YÜCEBİLGİÇ
BENİ ARIYORUM
Bugüne kadar hep sen ne kadar başarılısın, yeteneklisin zaman zaman da başarısızsın dediler.
Bugün ben, senin düşündüğünü değil kendimin kendim hakkında ne düşündüğünü bilmek istiyorum.
Bugün hiç olmazsa yıllardır hapsettiğim merakımı salıvermek istiyorum, beni bulmak için.
Ben, beni bulmak ve tanımak istiyorum.
Ben; özgür, boyun eğmez, coşkulu ruhların dansı ile kendini arayan, beni bulmak ve tanımak istiyorum.
Ben, benim içimde; paylaşma, yardımlaşma, uyumluluk, hoşgörü, kendi iradesi ile hareket eden, beni arıyorum.
Ben, beni yöneten prensipler ve kurallarla yaşamı kendi çıkarları için yöneten benlerden uzak durmak istiyorum.
Ben, bencilliğin ötesinde yürek burkulması, hüzün ve kederle kızgın olmayan, insanı dondurmayan benler istiyorum.
Ben; beni bulutların üzerinde yürütecek sakinlik ve erdemlilik ve bu benlere, doğa, felsefe ve sanatla erişim sağlayacak farkındalıkların dinç ve dingin benlerini arıyorum.
Mehmet YÜCEBİLGİÇ